Mail 24 10 2020
10 AUG 2020
(The Sequel: lees onderaan 22 AUG 2020)
Ik ben een WO II-geschiedenis/docu-vreter: omdat wij vrij zijn en geen Duits spreken. Net geen re-enactment. Binnenkort naar Bastogne om af te ronden.
JUNI 2019
75 jaar! Ongelukkige verjaardag! De ene kudde koos, de andere kon niet. Getuige: als 2 kinderogen, staren de gesmolten koetswieltjes je aan. De keuze, een kruispunt: doén of niet?
1 minuut filmde ik de opschuivende zon op de afgekoelde vloer van de kerk in Oradour-sur-Glane* en probeerde mij, de zich de smekende, gillende klanken voor te stellen. Hier ook, kwamen 2 intense, universele uitersten samen: de wil om te doden en de wil om te leven. Léven!
Wat als je, ook daar, al die anonieme stemklanken echt kon horen?
Zou er dan een verschil/verband zijn in het contrast op de grens van extreme pijn, de plateau-fase en/of een BDE (een BDE die Bop al 2x heeft mogen ervaren)? Komen we uiteindelijk toch allemaal samen in het Akasha-veld? Of moeten we deze laatste toch kritisch analyseren?
Ik noteer dit hier als ook als een vriend en de feiten zijn er. We zijn – definitely – niet alleen en er bestaan (officiële) beelden van: snel oktober 2035 (in de buurt van een kerncentrale). Currahee!
XTRA
• Centre de la Mémoire
• Band of Brothers : bijna maximum score @IMDB.
• Masters of Sex : scoort bijna 8.
22 AUG 2020 : THE SEQUEL
Onsamenhangende stemklanken: pijn of genot?
Over lijden: indien pijn genot is, is het dan ‘pijn’?
Komt het genot voor de pijn of erna?
Als genot pijn is, waarmee begin ik dan? Met pijn of met genot?
Kan ik leren dat pijn genot is?
Of genot pijn(lijk) kan zijn?
Kunnen pijn en genot helen, genezen?
Hoe kan ik pijn en genot oproepen, delen, …?
Is pijn en genot een taboe, voor herhaling vatbaar, een ‘verslaving’, …?
BDE en orgasme als een pijnstiller, als beloning?
Doe ik pijn en genot Samen of Alleen?
Wat als pijn pijn is?
Overlijden is een kunst
Over. Lijden. Als ervaringsdeskundige boeit het verband tussen ‘Pain & Pleasure’ mij. Zijn er (universele) verbanden? Hoe kan ik die verbanden waarnemen/delen?
Sinds mijn tweede BDE* ervaar ik geen angst meer. Ik voel een soort van ‘drang’ om, sindsdien, geen seconde meer verliezen en intens(er) te leven. Een ontdekkingstocht (in pre-www tijden). En nog vóór ik ontdekte dat ik HSP* én HB* ben.
Hoé was het mogelijk dat deze twee BDE ervaringen (één keer was blijkbaar niet genoeg) me ‘helen’ met fundamentele, universele inzichten*?
Wanneer ik in de lege kerk van Oradour (Frankrijk) stond, hoorde ik ‘onsamenhangende klanken’ in mijn hoofd. Voelde ik zovéél lijden èn blij dat wat ieder ‘slachtoffer” ervaren kan hebben: een heel snelle BDE op weg naar; ja naar wat eigenlijk?
Een ‘ziel’? Een geluid? Een eeuwig energie’tje in het oneindig universum? Een eindeloos bewustzijn? Op dàt ogenblik, collectief trillen met ‘anderen’ die hen (al eeuwen) zijn voorgegaan: vergadering?
En is dit dan, èlke keer, weer een uitnodiging op het einde van hun orgasme-/doodsrit?
Dood en sex (leven) zijn ook een oerkracht. Het ene bestaat niet zonder het andere.
Hét ogenblik (BDE/plateaufase) voor de dood/orgasme lijken verdacht veel op elkaar. Onsamenhangende stemklanken begeleiden ons (soms) naar de “Grande finale” van orgasme en/of overlijden (“Petite morte“). Samen en/of alleen.
*Zie ook pimvanlommel.nl.